Pracując z małym pacjentem zazwyczaj łączymy elementy różnych metod, dostosowując terapię indywidualnie do każdego dziecka.
Rodzice dostają też wskazówki do pracy w domu, dzięki czemu efekt terapeutyczny osiągnięty na zajęciach jest jeszcze lepszy.
Zapraszamy do zapoznania się z krótkim opisem stosowanych przez nas metod, kierowanych zarówno do najmłodszych, jak i tych nieco starszych dzieci.
Jest to metoda rehabilitacji stosowana u dzieci, u których widoczne są różnego rodzaju zaburzenia rozwoju ruchowego. Została opracowana głównie na potrzeby pracy z dziećmi z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Wykorzystuje się ją jednak w większości schorzeń dziecięcych, takich jak: wcześniactwo, zaburzenia napięcia mięśniowego, asymetria ułożeniowa, opóźniony rozwój psychoruchowy.
Rehabilitacja metodą NDT-Bobath swoją wszechstronność zawdzięcza temu, że jest przyjazna dziecku. Pozwala mu rozwijać typowe dla danego wieku rozwojowego aktywności, w sposób możliwie najbardziej prawidłowy. Terapeuta pracujący metodą NDT-Bobath swoim działaniem wspomaga naturalny rozwój ruchowy. Korzysta przy tym ze specjalnych technik i wspomagań, dzięki którym dziecko uczy się jak rozwijać dobrą kontrolę swojego ciała w przestrzeni.
Terapia odbywa się w warunkach umożliwiających dziecku swobodną zabawę. Nie zaburza przy tym kontaktu malucha z rodzicem. Terapeuta daje rodzicom wskazówki odnośnie ćwiczeń i zabaw w domu. Informuje o doborze zabawek i pozycji najlepszych dla danego wieku rozwojowego.
W terapii niemowląt bardzo ważną część stanowi prawidłowa pielęgnacja. Podczas wizyty u terapeuty rodzice dostają instruktaż dotyczący sposobów podnoszenia, noszenia, przewijania, ubierania itp. Powtarzanie tych czynności pozwala na dostarczanie dziecku prawidłowych doświadczeń sensomotorycznych wielokrotnie w ciągu dnia.
Metoda Vojty opiera się na specjalnych wzorcach ruchowych, które stymulują określone obszary mózgu i rdzenia kręgowego, pomagając w prawidłowym rozwoju motorycznym. Głównym założeniem tej metody jest to, że istnieją określone wzorce ruchowe, które są naturalnie wbudowane w ludzki mózg i odpowiadają za podstawowe funkcje ruchowe. Poprzez odpowiednie stymulowanie tych wzorców, można wspomagać rozwój motoryczny u dzieci z różnymi zaburzeniami.
Terapia Vojty skupia się na stymulowaniu odpowiednich receptorów nerwowych poprzez specjalnie zaprojektowane pozycje ciała oraz techniki manualne. Pozycje te są dobierane indywidualnie dla każdego dziecka w zależności od jego potrzeb i stanu zdrowia. Podczas terapii fizjoterapeuta wykonuje delikatne manipulacje i uciski na konkretne punkty na ciele dziecka, co ma na celu pobudzenie prawidłowych reakcji ruchowych.
Ważną cechą terapii Vojty jest to, że może być stosowana we wczesnych fazach rozwoju dziecka, nawet od pierwszych dni życia. Regularne sesje terapeutyczne, mogą przynosić znaczące rezultaty poprawy zdolności ruchowych u dzieci.
Jest to metoda terapeutyczna, której celem jest poprawa odbioru i przyswajania bodźców płynących ze środowiska. Zazwyczaj informacje ze zmysłu wzroku, słuchu, czucia głębokiego, dotyku, smaku oraz węchu docierają do nas podświadomie. Nie myślimy o tym, które z nich są dla nas ważne, a które mniej. To nasz mózg robi selekcję wszystkich wrażeń i łączy je w całość. Nasza odpowiedź również jest intuicyjna. Patrząc na lecącą do nas piłkę nie myślimy o tym w jaki sposób ustawić konkretne części ciała, by ją złapać. Mózg zbiera informacje ze zmysłu wzroku, ocenia odległość i naszą pozycję. Podpowiada nam co zrobić, aby to się udało.
Niektóre dzieci mają problem z prawidłowym przetwarzaniem informacji napływających ze środowiska. Każdy docierający do nich bodziec działa w tak samo dużym stopniu. Powoduje to szybkie zmęczenie układu nerwowego. Podczas przykładowej próby łapania piłki mogą działać inne, nieistotne w tym momencie czynniki. Może to być hałas, ruch innych osób, czy też nierówne podłoże na boisku szkolnym. Dziecko gubi się w nadmiarze informacji, nie jest w stanie skupić się na jednej konkretnej czynności. Terapia metodą Integracji Sensorycznej pomaga dzieciom nauczyć się prawidłowego reagowania na wszystkie napływające bodźce. Polega na stopniowym angażowaniu kilku narządów zmysłów podczas rozmaitych ćwiczeń ruchowych. Uczy prawidłowej selekcji informacji - wyciszania i pomijania tych mniej istotnych oraz prawidłowego reagowania i wykorzystywania tych ważnych dla danej czynności.
Certyfikowany terapeuta SI ocenia funkcjonowanie dziecka na podstawie Kwestionariusza Rozwoju Sensomotorycznego, szeregu Testów Południowo-Kalifornijskich oraz prób Obserwacji Klinicznej. Na podstawie takiej oceny przygotowuje indywidualny plan pracy z dzieckiem. W ramach zajęć wykorzystuje się często formę zabawową oraz różne przybory i przyrządy. Są to: sprzęt podwieszany, ścianki wspinaczkowe, tory przeszkód oraz wiele zabawek sensorycznych i edukacyjnych. Poprzez ćwiczenia dążymy do prawidłowej integracji bodźców płynących ze środowiska. Dzięki formie zabawowej zajęcia są bardzo atrakcyjne dla dzieci.
Jest to metoda rehabilitacji ruchowej, stosowana u dzieci z problemami m. in. ortopedycznymi i neurologicznymi. Oparta jest na trójpłaszczyznowych wzorcach ruchowych różnych części ciała – obręczy barkowej, miednicy, kończyn górnych, dolnych, tułowia i głowy. Wzorce te są zbliżone do ruchów naturalnych i czynności jakie wykonujemy w ciągu dnia, np. sięgając po różne przedmioty czy chodząc. Dużą uwagę przywiązuje się tu do czucia ruchu, czyli zmysłu propriocepcji. Jest to element bardzo ważny dla prawidłowej kontroli postawy. Podczas terapii wykorzystuje się różne techniki – m.in. stabilizujące, wspomagające ruch, wpływające na jego koordynację. Terapeuta poprzez określone ustawienie rąk może odpowiednio dozować opór, wzmacniając tym samym określone grupy mięśni, lub wpływając na ich rozluźnianie.
W terapii dzieci metodą PNF ważne jest wykorzystywanie różnych przyrządów i zabawek, by zajęcia były ciekawe i atrakcyjne dla dziecka. Pracując nad nauką nowych umiejętności terapeuta bazuje na mocnych stronach dziecka, co pozytywnie motywuje do ćwiczeń i daje dziecku poczucie pewności siebie.
Fizjoterapia oddechowa to dziedzina, której celem jest wsparcie zdrowego rozwoju układu oddechowego u najmłodszych pacjentów. Noworodki i niemowlęta często wymagają szczególnej uwagi, zwłaszcza jeśli występują problemy z oddychaniem, przewlekłe infekcje układu oddechowego lub inne schorzenia.
Podczas sesji niemowlęta są oceniane pod kątem różnych czynników, takich jak technika oddychania, ruchy klatki piersiowej czy obecność duszności. Fizjoterapeuta posługuje się delikatnymi technikami, które nie tylko poprawiają efektywność oddychania, ale także zapewniają komfort i bezpieczeństwo dziecka.
Ważnym aspektem fizjoterapii oddechowej niemowląt jest edukacja rodziców na temat prawidłowego postępowania w przypadku problemów z oddychaniem u malucha. Rodzice są uczeni, jak rozpoznawać sygnały alarmowe, jak wspierać naturalny rozwój układu oddechowego oraz jak stosować odpowiednie techniki pielęgnacyjne w domu.
Fizjoterapia oddechowa niemowląt może być zalecana w przypadku różnych schorzeń, takich jak astma, infekcje dróg oddechowych, czy wrodzone wady anatomiczne. Wsparcie fizjoterapeuty może przynieść ulgę zarówno małym pacjentom, jak i ich rodzicom, pomagając w pełnym i zdrowym rozwoju dziecka.
Warto pamiętać, że skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii oddechowej dla niemowląt jest kluczowe, aby dostosować zabiegi do indywidualnych potrzeb dziecka.
Fizjoterapia psychosomatyczna obejmuje holistyczne podejście do zdrowia, zakładając, że ciało i umysł są ściśle ze sobą powiązane, a problemy emocjonalne, stres czy traumy mogą manifestować się w postaci objawów somatycznych, takich jak ból mięśni, zaburzenia postawy, zwiększone napięcie mięśniowe czy chroniczne zmęczenie.
W ramach tej terapii stosuje się różnorodne metody i techniki fizjoterapeutyczne, np.: - terapię czaszkowo-krzyżową
- terapię manualną
- fizjoterapię stomatologiczną stawów skroniowo-żuchwowych
- techniki relaksacyjne
Terapia ta ma na celu wspomóc pacjenta w rozładowaniu napięć i poprawie ogólnej kondycji fizycznej oraz psychicznej.
Fizjoterapia stomatologiczna to dziedzina, której celem jest leczenie i profilaktyka dysfunkcji narządu żucia, w tym stawów skroniowo-żuchwowych, mięśni twarzy, szyi i karku, oraz układu ruchowego w obszarze głowy. Ma ona na celu przywrócenie prawidłowej funkcji i ruchomości w obrębie narządu żucia, redukcję bólu oraz poprawę komfortu pacjenta.
W ramach fizjoterapii stomatologicznej stosuje się różnorodne techniki, takie jak:
- terapia manualna stawów skroniowo-żuchwowych,
- masaż mięśni twarzy i szyi,
- ćwiczenia poprawiające koordynację i ruchomość żuchwy,
- techniki relaksacyjne,
- korekta postawy ciała, w tym kręgosłupa szyjnego.
Fizjoterapia stomatologiczna jest często stosowana u pacjentów cierpiących na:
- bruksizm (zgrzytanie zębami)
- bóle głowy związane z napięciem mięśniowym
- dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego (np. ograniczenia ruchomości, trzaski w stawie)
- u osób po zabiegach chirurgicznych w obszarze twarzy i szczęk
Plan terapii ćwiczeń korekcyjnych dostosowujemy zawsze indywidualnie do wady postawy jaka występuje u dziecka. Najpierw wykonywane jest dokładne badanie ortopedyczne – oceniamy ustawienie poszczególnych części ciała, wykonujemy testy kliniczne długości mięśni i zakresów ruchu. Ważną częścią badania jest także podoskopowa ocena obciążenia stóp. Terapeuta ocenia ukształtowanie łuków stopy, stopień jej wydrążenia w statyce oraz podczas chodu. Umożliwia to dobór odpowiedniej korekty. Po dokładnym badaniu opracowywany jest plan terapii – zestaw indywidualnie dobranych ćwiczeń rozciągających i wzmacniających, których celem jest korekcja wadliwej postawy dziecka. Pacjenci dostają także instruktaż ćwiczeń domowych, dzięki czemu możliwe jest szybsze osiągnięcie efektów terapii.
Jest to metoda polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała specjalnymi wodoodpornymi plastrami. Aplikacje te, w zależności od zastosowanej techniki oddziałują na powięzie, mięśnie, stawy i układ limfatyczny, zmniejszając uczucie bólu, regulując napięcie mięśniowe oraz poprawiając krążenie krwi i chłonki.
Metoda ta jest znakomitym uzupełnieniem i wspomaganiem prowadzonej przez nas rehabilitacji ruchowej dzieci. Wpływa na poprawę czucia głębokiego, daje prawidłowe informacje sensoryczne do stawów i mięśni. Wspomaga kontrolę prawidłowej postawy i utrzymanie efektu terapeutycznego uzyskanego podczas zajęć.
Konsultacja psychologiczna dziecka oraz psychoterapia są kluczowymi elementami wsparcia dla dzieci i młodzieży, u których mogą pojawić się trudności emocjonalne, behawioralne lub inne problemy zdrowia psychicznego.
Wsparcie psychologa jest szczególnie ważne w przypadku problemów takich jak lęki, depresja, zaburzenia zachowania, problemy w szkole czy traumatyczne doświadczenia. Dzięki indywidualnemu podejściu i profesjonalnemu wsparciu, dzieci mogą zdobyć narzędzia niezbędne do pokonywania trudności i rozwijania się na drodze do zdrowia psychicznego i emocjonalnego.
Podczas pierwszej wizyty, terapeuta może przeprowadzić wywiad z rodzicami lub opiekunami, aby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji dziecka oraz zrozumieć jego potrzeby i możliwe trudności. Następnie może być przeprowadzone indywidualne spotkanie z dzieckiem, podczas którego psycholog może wykorzystać różne techniki, takie jak gry, rysunek czy rozmowa, aby lepiej zrozumieć emocje i myśli dziecka.
Psychoterapia może przybierać różne formy, w zależności od potrzeb i preferencji dziecka oraz rodziny. Może to być terapia poznawczo-behawioralna, terapia zabawkowa lub terapia rodzinna. Celem terapii jest nie tylko pomoc dziecku w radzeniu sobie z obecnymi problemami, ale także nauka zdrowych strategii radzenia sobie z przyszłymi trudnościami oraz rozwój zdolności do budowania
zdrowych relacji z innymi.
Ważne jest, aby rodzice wspierali dziecko w procesie terapeutycznym, zapewniając mu wsparcie i zrozumienie. Regularne uczestnictwo w sesjach terapeutycznych oraz otwarta komunikacja między dzieckiem a jego opiekunami mogą przyspieszyć proces zdrowienia i wzmacniać efekty terapii.
Konsultacja psychologiczna może być również szansą dla rodziców na uzyskanie porady i wsparcia w zakresie sposobów radzenia sobie z trudnościami, jakie napotykają wychowując dziecko. Psycholog może udzielić rodzicom wskazówek dotyczących skutecznej komunikacji z dzieckiem, sposobów zarządzania trudnymi zachowaniami oraz jak wspierać rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.
Best AI Website Maker